حسینم را گم کرده ام....
اینجا خمینی شهر،صدای ما را از مراسمات عزاداری بیشمار شهرمان می شنوید،
اينجا حسينيه ي ايران است
ولي قبول کنيد که حسينِ اين حسينيه دارد از حسينِ عاشورا فاصله ميگيرد....
من با چشمان خودم ديده ام چگونه اينجا فرهتگ حسين وعاشورا را به قتله گاه مي برند....
حسينِ اين مردم در روز عاشورا بعد از ديدن آن همه مصيبت،
بعد از پرپر شدنش عليش، "هوس" داماد کردن برادر زاده اش را دارد
آن همه برادر زاده اي که شايد يک ساعت ديگر هم عمرنداشته باشد!
بعد مردم اين حسينيه براي داماد کربلاي حسينشان جشن دامادي ميگيرند،
حجله آماده ميکنند و در روز عاشورابر سر دامادشان نقل مي پاشند و هلهله ميکنند!
(هلهله در روزعاشورا برايم تازگي ندارد!!!! قوم ديگري راهم ميشناسم که....)
خاندان حسينشان جوري تربيت يافته اند که بي تاب که مي شوند از غم،موهايشان را افشان کرده
و در صحراي کربلا مي دوند!
بي تاب که ميشوند سرشان را برمحمل مي کوبند!
حسين اين مردم نياز به اشک هاي اينها دارد!
کودکان را گرد هم جمع ميکنند تا خرابه را به تماشا بکشند وبعد کودکان بي گناه را به باد شلاق ميگيرند
تا اشک هايشان را نثار حسينشان کنند!(شلاق زدن کودکان هم برايم تازگي ندارد!!!)
حسين اين مردم رضايت داده که برايش کاروان مهيا کنند
تا به اين برکت هم که شده زمينه ي آشنايي تمام دختران وپسران عزادار(!) فراهم گردد!
برايش کاروان آماده کنند وهر سال برنو آوري هايشان بيفزايند!!
برای حسینشان که روضه میخوانند، یاد فیلم های هندی می افتم!!!!
گاهی هم فیلم های ون پایری!
حسینِ عاشورا حتی اینجا هم غریب است
حتی اینجا هم ناشناخته مانده
برای حسین عاشورا که روضه میخوانند شور وشعور وعشق موج میزند
از خاندان حسین عاشورا که می گویند فقط نجابت می بینی و وقار!
حسین عاشورا این روزها بیشتر از همیشه پردرد است!
باید فکری به حال این همه درد کرد....
+خدا باران عاشورا را به خیر کند....
+استثناء همیشه هست!
این وبلاگ تنها مرجع رسمی اطلاع رسانی مجمع دانشجویان خمینی شهری دانشگاه صنعتی اصفهان است که فعالیت خود را از شهریور سال 86 به منظور دستیابی به اهدافی همچون اطلاع رسانی فعالیت های شورای مرکزی مجمع؛بررسی مشکلات صنفی دانشجویان خمینی شهری؛ آشنایی و نزدیکی بیشتر دانشجویان خمینی شهری با یکدیگر و همچنین مکانی برای انتشار دست نوشته های دانشجویان که در کمتر جایی امکان انتشار آن را دارند، می باشد که در این راستا دانشجویان خمینی شهری هم محلی را در فضای مجازی داشته باشند که احساس کنند متعلق به خود آنهاست.