درود بر حقیقـتـــــــــــــــــــــــــ  ِ دلِ شما


آدم برفی ها

خیلی زود

می زنند زیر همه چیز وشانه خالی می کنند از خود

وبعد

آب می شوند

 می روند توی زمین

بی هیچ اثری بر هیچ کجا

مگر شاید شال گردن قرمز بی رمقی

در گوشه ی باغچه خشکیده

 

آدم بارانی ها اما

نه آب می شوند نه بخار

نه ترسی از پرخاش نور دارند

نه سَر و سِری با باد

می توانی دلت را

به قطره های گوشه ی چشمشان

قرص کنی

و گوش ات را

به چکه های خنده شان خوش

می توانی یک ابر تمام در آغوششان بمانی

بی آنکه خیس شوی...