چیست فرق آدمی با جانور         تا که می نازد به خود از آن بشر

آدمی را گر نبود این امتیاز               بود بیش از جانور غرق نیاز

هست این نیروی  ممتاز  بشر                 عقل دور اندیش و آینده نگر

در شگفتم پس چرا این برتری                گشته در او مایه ی وحشیگری

در طبیعت بی گمان هر جانور              هست در هنگام سیری بی خطر

من نمیدانم چرا نوع بشر             وقت سیری می شود خون خوارتر

در میان جنگل دور و دراز               هیچ حیوان دیده ای هم جنس باز

هیچ شیری دیده ای در بییشه زار                جمع شیران را کشد بالای دار

هیچ گرگی بوده کز بهر مقام                      گرگ ها را کرده باشد قتل عام

هیچ ماری دیده ای با زهر خود                   کشته ها بر پا کند در شهر خود 

هیچ میمون ساخته بمب اتم                    تا که هستی را کند از صحنه گم

دیده ای هرگز الاغی باربر                         مین گذارد کار ، زیر پای خر

هیچ اسبی دیده ای غیبت کند                 یا به اسب دیگری تهمت زند

هیچ خرسی آتش افروزی کند                  یا گرازی خانمان سوزی کند

هیچ گاوی دیده ای کز اعتیاد                    داده گاو و گاوداری را به باد

پس چرا انسان با عقل و خرد                   آبروی دام و دد رامی برد

پس بود دیوانه بی آزار تر                         زان که محروم است از عقل بشر

مولوی استاد حکمت در جهان                  کرده بس این نکته را شیرین بیان

آزمودم عقل دور اندیش را                        بعد از این دیوانه سازم خویش را

زین سبب آن کس که می نوشد شراب     تا شود لایعقل و مست و خراب

چون شود از عقل و حیلت بی خبر             بس شرف دارد به شیخ حیله گر