سروش، تو را استواری بخشید و بزرگ داشت، تا ندای حق تعالی را در همه سرزمین ها بیفشانی، تا از همه جای خاک، نهال ایمان بشکفد، و چراغ وحدانیت، همه جا را به روشنی بیاراید. تو، تن را به خدای خویش سپردی و جان را در طبق اخلاص نهادی و یک تنه در برابر دنیای کفر و باطل ایستادی. نام تو، دل های کافران را می سوزانَد، و یاد تو آرام بخش خاطر مؤمنان است. اینک هر چند از میان امت رفته ای، اما درس ایمان و وفا و جهاد و صبر که به پیروان خویش آموخته ای، باقی است. هم اکنون گرچه مدینه، در سوگ نشسته است، اما در رواق چشم های اشکبار، انعکاس جاودانگی تو پیداست. امروز، گرچه محشر غم و قیامت اندوه برپاست، لیکن این داغ جانکاه را، شکوه آیین و فروغ نامت، تسلی می دهد. نام تو زیور هر بامداد و شامگاه ما باد ای رسول.
     مدینه ایمان، رسول رحمت را از دست داده است و مکّه توحید، محور وحدت را. اینک، خدای سبحان، رسول عزت آفرین را به جوار خویش برده و امت در سوگ آن پدر، یتیم شده است.
     ولی حضرت رسول صلی الله علیه و آله همیشه زنده است؛ در اذانی که مؤذّن فریاد برمی‌آورد؛ در تشهدی که نمازگزار می‌خواند؛ در نمازی که درپهنه زمین و در ازنای زمان برپا می شود؛ در جهاد هر رزمنده، در خشوع هر عارف، در تعلّم هر علم آموز، در عدالت گستری هر حاکم و در مقاوت هر مسلمان.


28 صفر رحلت پيغام دار آخرين، خاتم نبوت را نگين، حضرت رسول واپسين، عينيت قرآن کريم، حضرت محمد صلی‌الله عليه و آله بر مسلمانان جهان تسليت باد.

هر که غمت را خرید عشرت عالم فروخت

باخبران غمت بی خبر از عالمند

پ.ن: چرا پیامبر اسلام در موقع فوت وصیت نامه ای ننوشتند؟
به تصریح اهل سنت و شیعه و به اعتراف اصحاب و نویسندگان صحاح و سایر نویسندگان سنن به هنگام احتضارِ پیامبر عده ای از مردان ازجمله عمر بن الخطاب در خانهء آن حضرت بودند.
پیامبر فرمود:هَلُمَّ اَکْتُبْ لکم کتاباً لا تضلّوا بعده ؛ بیایید برایتان نوشته ای بنویسم که پس از آن هرگز گمراه نشوید. عمر گفت :درد بر او غلبه کرده و قرآن نزد شما است . کتاب خدا ما را کفایت می کند. بین افراد اختلاف افتاد و منجرّ به نزاع شد. آن گاه که سر و صدا و اختلاف نزد پیامبر بالا گرفت ، فرمود:برخیزید و ازاین جا بروید.
ابن عباس همواره این سخن را می گفت که :تمام مصیبت آن وقتی بود که با اختلاف و سر و صدایشان بین پیامبر و بین آنچه می خواست برای آن ها بنویسد،حائل شوند.
این حدیث از احادیثی است که در صحت و صدور آن جای هیچ سخن و تردیدنیست .