...اگر واقعا"به علی، به مکتب او، به مذهب، به اسلام، وبه آن چه که مجموعه ی مقدسات ما و اعتقادات ما را تشکیل می دهد واقعا" معتقدیم، واقعا" عشق می ورزیم و ایمان داریم، باید با شدت، با سرعت، با ایثار و با آمادگی فداکاری و تحمل و صبر و تلاش کاری بکنیم. دست به دست هم بدهیم. این بدبینی ها، شایعه سازی ها، دروغ پردازی ها، حقه های شوم و بدآموزی  به نام دین، یا به نام علم، یا به نام روشن فکری، یا به نام ضد دین یا به نام تمدن، تکه تکه مان می کندومیانمان فاصله می اندازد. هم دردها وهم راه ها وهم سرنوشت ها را از هم جدا می کند . کسانی را که باید درکنار هم باشند، رودرروی هم قرار می دهد. از یک مشت، ازیک گروه اندکی که دراین دنیا وجود دارد ومی تواند برای سرنوشت خودش، و نه برای این مکتب و این مذهب ،کاری بکند، مجموعه ای می سازدپراکنده، مضمحل، روبه متلاشی شدن و درحال درگیری دائمی داخلی که در بهترین فرصت ها  در حال فحش دادن به هم، دشنام دادن به هم، به روی هم پریدن و مسخ کردن و تکفیر کردن یکدیگرند.تافرصت ها از دست برود و کسانی که باید رو در روی دشمن بایستند، رو در روی هم دیگر بایستند.