حافظ میفرماید

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

                                 به خال هندویش بخشم سمرقند وبخارا را

صائب میفرماید

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

                                بدو  بخشم  سر  و جان   وتن   وپا    را  

جوانمردی بدان باشد که ملک خویشتن بخشی

                                نه چون حافظ که میبخشد سمرقند و بخارا را

شهریار میفرماید

اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را

                                بدو   بخشم   تمام   روح   و    اجزا     را

کسی که چیز میبخشد به سان مرد میبخشد

                             نه چون صائب که میبخشد سر وجان وتن وپا را

 سر وجان وتن وپا را به خاک گور می بخشند

                             نه بر ان ترک شیرازی که برده جمله دلها را

و ما میگوئیم

هر ان کس چیز میبخشد به زعم خویش می بخشد

                                یکی شهر و یکی جان ویکی هم روح واجزا را

کسی چون من ندارد هیچ در دنیا ودر عقبی

                                نگوید حرف مفتی چون ندارد تاب اجرا را