مجمع دانشـجویان خمینی شهری دانشگاه صنعتی

به نام خداوندِ بخشنده ی مهربان

گويند یکی از معانیِ عام باب تفعّل، تلبّس و تشبّه است. مثلاً توی یکی از کلمات قصار حضرت امیر (ع) داریم اگر نمی‌توانی اهل حلم باشی، فتحلّم؛ خودت را به حلم بزن. یا مثلاً ترحّم یعنی که آدم تظاهر به رحمت کند نسبت به کسی. بعد این روزها توی این دعای معروفِ «یا من ارجوه» آن اوایلش می‌خوانند؛ یا من یعطی من لم یسأله و من لم یعرفه تحنّناً. داشتم فکر می‌کردم شاید این‌جا هم معنیِ «تحنّن» از همین دست باشد؛ یعنی ای خدایی که عطا می‌کنی به کسی که نه از تو درخواستی دارد و نه به تو معرفت دارد از بس خودت را به مهربانی می‌زنی؛ از روی تحنّن. بعد فکر کردم خوب است آدم خدایی داشته باشد که هی اغماض کند. هی خودش را به مهربانی بزند...

پ.ن:پرسیده بود؛ «حناناً من لدنا» که خدا در وصف یحیی گفته، یعنی چه؟ جواب داده بودند: یعنی «تحنن الله». یعنی خدا دوستش می‎داشت. پرسیده بود؛ از تحننِ خدا به یحیی چه رسیده بود؟ گفته بودند: هر وقت صدا می‌زد: «یا رب»، جواب می‌رسید: «لبیک یا یحیی». یعنی خدا زود جوابش را می‌داد...

ع.ن: برای باران امروز و ديروز...