مجمع دانشـجویان خمینی شهری دانشگاه صنعتی

نویسنده : ریحانه قاسمی

به نام خدا

یا ارفع السما.....

آسمان را تو برآورده ای.زمین انگار نه سنگ ریزه، که ذره ای غبار در میان این همه ستاره باشد.این همه ستاره و این ذره کوچک و ما آدم های خردتر از غبار روی این ذره. کدام هنرمندی به قدر تو زیبا می آفریند؟ کدام هنرمندی کنار زمین کوچکش آسمان بی انتهایی پر از ستاره می آفریند؟ به آسمان نگاه میکنم. زیبایی بی نظیری که میبینم، پیش آن چه از آسمان نمی بینم و تو آفریده ای هیچ است. چه خوب شد که تو چیزی را از یاد نمی بری. و گر نه، اگر زمین را در برابر عظمت آسمان از یاد می بردی چه می کردیم؟ آسمان را تو بر آورده ای و ما با هر چشم و با هر حدی از دانش که به آن نگاه میکنیم، یک چیز می بینیم؛ زیبایی و بی انتهایی.

خدایا

تو که خدایی با همه عظمت و گرانی ات، چه آسان و ارزان به دست می آیی. و ما که بنده ایم، با همه ناچیزی و ارزانی مان، چه سخت دل می دهیم و سر می سپاریم.

چه دانا و مهربان خدا که تویی و چه نادان و نامهربان که ماییم.

ما را به آداب بندگی مودب گردان.