آش رشته
به نام خداوندِ بخشنده ی مهربان
آش بپزید برای دیگران. ویژگی آش این است که همه چیز در آن مخلوط است. بنابراین دیگران به سختی میتوانند تشخیص دهند که چه به خوردشان میدهید. فرمولتان هم لو نمیرود.
- مهم نیست که چه پختهاید. مهم آن است که چطور آن را تزئین کردهاید و در چه ظرفی سر سفره مردم گذاشتهاید.
-
هیچوقت غذایتان را شور نکنید. کمنمک بپزید. دیگران اگر بخواهند، خودشان
به اندازه لازم نمک میزنند. مردم اساساً به همین میزان دموکراسی راضیاند.
به وقتش هم میتوانید بگویید: «من همان کسی هستم که حتی میزان نمک غذا را
هم به عهده شما گذاشتهام.» در چنین شرایطی امکان ندارد کسی یادش بیاید که
شما اساساً نوع غذا را نپرسیدهاید و با تصمیم شخصیتان آن را پختهاید.
- اصلاً اهمیتی ندارد که غذایتان خوشمزه است یا بدمزه. مهم این است که خیلی به مهمانتان تعارف کنید.
-
بدترین و بیکیفیتترین غذا، با یک دسر خوب ختم به خیر میشود؛ ضمن اینکه
دسر معمولاً خیلی ارزانتر از غذای اصلی برایتان تمام میشود.
- حتماً تهدیگ را سر سفره بیاورید. اینطوری به مهمانتان حالی کردهاید که همه غذا را آوردهاید. پس انتظارش بیخودی بالا نمیرود.
-
برای خودتان دستکم یکسوم مهمان غذا بکشید. مسلماً مهمان شرمنده از
مهماننوازیتان از میزان غذایی که در آشپزخانه روانه معدهتان کردهاید،
بیخبر است. کسی که معده صاحبخانه را سونوگرافی نمیکند.
-
حتماً زرده و سفیده نیمرو را قاطی کنید. اینطوری هرگز معلوم نمیشود چند
تخممرغ هزینه کردهاید. اگر خاگینه باشد که چه بهتر، باد میکند و اساساً
بیشتر به نظر میآید.
- هرگز حین آشپزی تصویر صورت
خودتان را پشت ملاقه نگاه نکنید. چون زشت به نظر میرسید و از میزان عشق و
علاقهتان به خودتان کاسته میشود.
- همیشه
پرسروصدا آشپزی کنید و الکی ظرفها را به هم بزنید و گاهی بیخودی بگویید:
«آخ سوختم» اینطوری دیگران بیشتر شرمنده میشوند و هرقدر غذایتان بدمزه
باشد، بیخود خودشان را موظف میبینند که به پاس تلاشهای طاقتفرسا و
بیوقفهتان، از غذا تعریف و از شما تشکر و تمجید بیشتری بکنند.
-
یک کمی غذا ته یک ظرف ارزانقیمت بریزید و دور از چشم دیگران آن را وسط
آشپزخانه به زمین بکوبید. بعد بگویید: «ای وای شرمنده نصف بیشتر غذا ریخت!»
-
جلوی مهمانها با فرزندتان که قصد کشیدن غذا دارد، دعوا کنید و به او
بگویید کمتر غذا بکشد. کارکرد این شیوه در احساس گناه و خجالت مهمان و
ایمانش به مهماننوازی شما، فوقالعاده است.
این وبلاگ تنها مرجع رسمی اطلاع رسانی مجمع دانشجویان خمینی شهری دانشگاه صنعتی اصفهان است که فعالیت خود را از شهریور سال 86 به منظور دستیابی به اهدافی همچون اطلاع رسانی فعالیت های شورای مرکزی مجمع؛بررسی مشکلات صنفی دانشجویان خمینی شهری؛ آشنایی و نزدیکی بیشتر دانشجویان خمینی شهری با یکدیگر و همچنین مکانی برای انتشار دست نوشته های دانشجویان که در کمتر جایی امکان انتشار آن را دارند، می باشد که در این راستا دانشجویان خمینی شهری هم محلی را در فضای مجازی داشته باشند که احساس کنند متعلق به خود آنهاست.